Sinassario

Giorno liturgico dedicato alla nascita del Signore (25 Dicembre)

Inni

APOLITIKION

τοιμάζου Βηθλεέμ, ἤνοικται πᾶσιν ἡ Ἐδέμ, Εὐτρεπίζου Ἐφραθᾶ, ὅτι τὸ ξύλον τῆς ζωῆς, ἐν τῷ  Σπηλαίῳ ἐξήνθησεν ἐκ τῆς Παρθένου. Παράδεισος καὶ γάρ, ἡ ἐκείνης γαστήρ, ἐδείχθη νοητός, ἐν ᾧ  τὸ θεῖον φυτόν, ἐξ οὗ φαγόντες ζήσομεν, οὐχὶ δὲ ὡς ὁ Ἀδὰμ τεθνηξόμεθα· Χριστὸς γεννᾶται, τὴν πρὶν πεσοῦσαν, ἀναστήσων εἰκόνα.

Etoimázou Vi̱thleém, í̱noiktai pásin i̱ Edém, E̓f̱trepízou Efrathá, óti tó xýlon tí̱s zo̱í̱s, en tó̱ Spi̱laío̱ exí̱nthi̱sen ek tí̱s Parthénou. Parádeisos kaí gár, i̱ ekeíni̱s gastí̱r, edeíchthi̱ noi̱tós, en ó̱ tó theíon fytón, ex oú fagóntes zí̱somen, ouchí dé o̱s o Adám tethni̱xómetha: Christós gennátai, tí̱n prín pesoúsan, anastí̱so̱n eikóna.

Preparati o Betleèm, a tutti si apre l'Eden; esulta o Efrata poiché nella grotta sta per fiorire dalla Vergine l'albero della vita! Il suo seno appare come un giardino spirituale nel quale germoglia il frutto divino, e noi mangiandone vivremo e non moriremo come Adamo. Cristo nasce per rialzare la caduta immagine dell'uomo.

 

KONDAKION

Παρθένος σήμερον, τὸν προαιώνιον Λόγον, ἐν Σπηλαίῳ ἔρχεται, ἀποτεκεῖν ἀπορρήτως. Χόρευε ἡ οἰκουμένη ἀκουτισθεῖσα, δόξασον μετὰ Ἀγγέλων καὶ τῶν Ποιμένων, βουληθέντα ἐποφθῆναι, Παιδίον νέον, τὸν πρὸ αἰώνων Θεόν.

I Parthènos sìmeron ton proeònion Lògon en spilèo èrchete apotekìn aporrìtos. Chòreve, i ikumèni akutisthìsa; dhòxason metà Anghèlon ke ton pimènon vulithènda epofthìne pedhìon nèon, ton pro eònon Theòn.

Oggi la Vergine si dirige alla grotta per dare ineffabilmente alla luce il Verbo eterno. Esulta, o universo, nell’udire ciò; glorifica con gli angeli e i pastori l’eterno Dio, che ha voluto apparire tenero bambino.